Ang KINABUHI

Ang atong kinabuhi nindot nga palandungon,

Kalipay ug kasakit atong maangkon,

Sa bata pa kita daghan ug pangandoy,

Sa lawod sa pag sulay andam mo langoy.

Dili tanang kalipay atong makab-ot,

Dinhi sa kalibotang puno sa kagubot,

Apan dili kalimtan nga atong lingi-on,

Ginikanang naningkamot atong amumahon.

Gibanlas man kita bisan asang lugara,

Sa atong pagpaningkamot pwerting busy-ha,

Nagkalain-laing posisyon ang atong na-angkon,

Kay daghan pang pangandoy gustong kab-uton.

Kini akong balak daghan pa untang sumpay,

Apan ang paniudto kanako nangamay.

Bitok sa akong tiyan pwerting palakpak,

Ang ako pod nga wa-it sige ng pamaak.

Busa kining balak ako ng tapuson,

Para ang tiyan masudlan ug pagkaon.

Para duna ta’y kusog nga mo lahutay.

Sa atong gipadulngang bukid sa pagsulay